
Τελικά οι εγκυμοσύνες διαφέρουν μεταξύ τους. Άκουγα φίλες μου με εμετούς, ζαλάδες, υπνηλίες και εγώ δεν είχα νιώσει κανένα από αυτά τα συμπτώματα. Τώρα είναι λες και με χτύπησε ο τυφώνας Κατρινα-όλων των συμπτωμάτων εγκυμοσύνης. Ο 15 μηνών γιος μου μόλις με βλέπει ξαπλωμένη έρχεται με φόρα και σκάει όλα τα παιχνίδια πάνω μου ή με ξεσκεπάζει με μια τσαντίλα θα πω (έχει βαρεθεί το παιδάκι να με βλέπει οριζοντίως), με πάει στις παντόφλες μου και αρχίζουμε να περιφερόμαστε μέσα στο σπίτι μέχρι να θεωρήσει εκείνος ότι "οκ, τώρα μπορούμε να αράξουμε εδώ" (δεν το λέει ακριβώς, μουγκρίζει δείχνοντας το μέρος Χα!. Το "εδώ" βέβαια μπορεί να είναι τα πλακάκια της κουζίνας τρίβοντας πάνω τους μια λεμονόκουπα και μετά να τρίβουμε πάνω τις παλάμες μας κραυγάζοντας χαρούμενα! :) Τον λατρεύω όμως! Με ενοχλεί που δεν μπορώ να τον πάρω αγκαλίτσα και να παίξουμε ξάπλα στο πάτωμα.
Η πιο δραματική στιγμή είναι όταν είμαι στην δουλειά (δουλεύω 13.00-όσο πάει, συνήθως μέχρι 21.30) και όταν πιάνει το μεσημεράκι για τα καλά θέλω απλά να ακουμπήσω το κεφαλάκι μου πάνω στο έρμο το πληκτρολόγιο και να κοιμηθώ-έχω κόψει εννοείται τον καφέ-όταν ξαφνικά μια καούρα/αναγούλα/κτλ με ξυπνάει...Τελικά η motherhood volume 2 αποδεικνύεται πιο δύσκολη από τη motherhood volume 1ο! Συνήθως το αντίθετο δεν γίνεται? (Μην παραπονιέμαι και πολύ, στην 1η έγινα εξπερτ ταβανιού-κρεβατιού!)
ΠΣ: Πρόταση για ταινία όταν όλοι κοιμούνται και θες να δεις πώς είναι αυτό που κάνεις σε... ταινία! Motherhood με την Uma Therman!
0 comments
Be kind to your words, this is a happy place